tag:blogger.com,1999:blog-30199058.post5513405786282605095..comments2023-10-15T16:28:31.718+03:30Comments on دلتنگیهای آخر هفته: در ستایش بی ادبی - 2سينا انصاریhttp://www.blogger.com/profile/00288963501246333216noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-30199058.post-80578080584893108882011-11-04T12:19:58.365+03:302011-11-04T12:19:58.365+03:30نه آقا سینا، شما یک کم دروغگویی رو زیادی بزرگش کرد...نه آقا سینا، شما یک کم دروغگویی رو زیادی بزرگش کردی منظورم تریپ آدمی مثل محمود چاخان نیست که به زمین و زمان دروغ بگه. ما موقع نصیحت، مطلق دروغ رو بدترین کار می دونیم ولی کوچیکهای بی ضرر یا شخصیش رو میگیم از مثال کلاسیک مادر مهربان و ترس از سیاه و کبود کردن بچه شکننده شیشه بگیر تا دروغهای بین پروژه تا قبل از ددلاینش یا مخفی کردنهای حس. حرف شما رو می فهمم که دروغ در روابط اجتماعی و کاری یعنی تزلزل اعتماد و متوقف شدن کارها. اما اگه عرف ملاکه ما الان در دروغستان بزرگ ایران زندگی می کنیم و مشکل چندانی از بالا تا پایین مملکت با هم نداریم. پس اونقدرها هم دروغ ویرانگر نیست. - من نظر شخصیم بر تباه شدن ذات آدمی با دروغه ولی می خوام بدونم من و شما فقط حسی و اخلاقی دروغ رو بد می دونیم یا دستمون به جایی بند هستAnonymousnoreply@blogger.com