بازی سوم ال کلاسیکو به پایان رسید و بحث های زیادی در مورد آن در مطبوعات و رسانه ها مطرح شد. مهم ترین صحنه بازی از نظر اکثر جدل ورزان اخراج په په در دقیقه 61 بود. گرچه به نظر من باید ساعت ها در مورد گل زیبای مسی صحبت کنیم که توپ را برداشت و با کمک حرکت بدون توپ هم تیمی ها 40 متر دوید و چهار دفاع را کنار زد تا به یکی از بهترین های دنیا با پای راست گل بزند؛ اما چون چند تن از دوستان نظر مرا در مورد تصمیم داور برای اخراج په په پرسیده اند، در ابتدا به این صحنه می پردازم. برای آن که مستدل دلایلم را بیان کنم، دو عکس از این صحنه تهیه کرده ام. در اصل دو شات از فیلم بازی گرفته ام تا به خوبی نوع خطای په په مشخص شود
در اینجا باید اضافه کنم، داور حتی می توانست راموس را به دلیل ضربه پا به صورت کیتا پس از خطای کیتا و آدبایور را پس از ضربه به صورت بوسکتس اخراج کند. در مورد پرش مارسلو بر روی پای پدرو که منجر به مصدومیت وی شد، هم می توانست تصمیم دیگری بگیرد
به هر حال در مورد کل بازی باید به این نکنه اشاره کنم که تاکتیک مادریدی ها در برابر بارسلونا دفاع چندلایه در زمین خودی و با خطای زیاد است. اگر دقت کنیم، مادریدی ها در این سه بازی وظیفه داشتند که به هر شکل ممکن جلوی بازیسازی بارسایی ها را بگیرند؛ حتی اگر این امر با خطا کردن انجام شود. حرکت بارسایی ها به این ترتیب بود: تیک تاک تیک تاک خطا؛ تیک تاک تیک تاک خطا. این روش بازی کردن همیشه این خطر را دارد که بازیکنان اخطار بگیرند یا اخراج شوند. فراموش نکنیم که تعدد خطا هم می تواند منجر به کارت شود. به نظر من، یکی از مشکلات رئالی ها در ال کلاسیکوی آخر، بازی در زمین خودی بود. برای آنها نتیجه مساوی نتیجه کاملا مطلوبی نبود و در نتیجه کمی عصبی بودند و همین موضوع دست به دست هم داد تا بازیکنان بیشتری اخطار بگیرند
به حرف های مورینیو دقت کنیم، او در این دو هفته گذشته مداوم بر 10 نفره شدن تیمش اشاره می کند؛ چون به عنوان یک مربی کاربلد می داند با توجه به شرایط بازی احتمال 10 نفره شدن تیمش بسیار زیاد است و می خواهد با ایجاد جو ملتهب جلوی این کار را بگیرد
به نظرم در پایان، خوب است که از این بحث های کودکانه بگذریم و باز هم سوپرمسی را تحسین کنیم
