بارسلونای امسال مانند سال گذشته به مثلث مشهور خود وابسته است و اکثر گل‌های این تیم را سه بازیکن مطرح تیم به ثمر می‌رسانند. با این همه در بازی با تیم‌های قوی‌تر بارسا به مشکل برمی‌خورد؛ زیرا برای غلبه بر تیم‌هایی با ساختار دفاعی بهتر باید بیش از سه نابغه در ترکیب تیم داشت. در اصل، در گذشته سه هافبک بارسا چنین نقشی داشتند و در زمانی که کار بازیکنان حمله گره می‌خورد، آنها به کمک بارسا می‌آمدند و نقش‌آفرینی می‌کردند
نکته‌ای که باعث تمایز بارسای امسال با گذشته شده است، همین ناتوانی بازیکنان هافبک در ایفای نقش مهم‌شان در تغییر روند بازی است. حالا چرا در اینجا از واژه بدسلیقگی استفاده می‌کنم، برای آنکه بارسلونا چند بازیکن آینده‌دار خود را از دست داد و آنهایی که می‌توانستند جایگزین نسل گذشته بارسلونایی‌ها شوند، امروز در تیم‌های دیگر ستاره هستند. تیاگو آلکانترا بازیکن تأثیرگذار بایرن است و فابرگاس در چلسی می‌تازد. به نظرم پدرو با آنکه مهاجم وینگر است می‌توانست گاهی در خط میانی بازی کند
به هر حال چنین رویکردی چندان به نفع بارسا نبوده است
