حزب جدید چپ ها در وین

 مدت هاست که در اتریش صحبت از اینه که حزب واقعا چپگرا وجود نداره و سوسیال دموکرات ها به قدری درگیر قدرت سیاسی و چانه زنی های مربوط شدن که اصل موضوع یادشون رفته. قوانین ضد نیروی کار، دفاع از حقوق کارفرما، آسیب رسوندن به محیط زیست و فساد بخشی از عملکرد حزب قرمز یا همون سوسیال دموکرات اتریش شده

برای توضیح بگم وین آباد امروز رو به نام وین سرخ میشناسن به این دلیل که اطلاحات سوسیالیستی اون زمان باعث شده بود که نیروی کارگر در وین خونه خوب داشته باشه، حقوق خوب بگیره، امکانات بهداشتی داشته باشه و کلی مزایای دیگه

حالا در مقابل حساب کنید که قیمت متوسط اجاره منزل در طول ده سال گذشته دو برابر شده، حقوق کارگر و کارمند ممتناسب با تورم افزایش پیدا نکرده و نظام مالیاتی به نفع ثروتمندان تغییر کرده

خلاصه همه ما منتظر یه حزب واقعا چپگرا در وین بودیم که خوشبختانه تعدادی از دوستان حزب لینکس (به معنی چپ ها) رو تاسیس کردند و در انتخابات شوراهای وین در اکتبر نامزد معرفی کردند. برای اینکه با چند تا از برنامه های این حزب آشنا بشید، تیتروار می نویسم:

حق رای برای همه ساکنان وین (سی درصد ساکنان وین چون خارجی هستند نمیتونن برای شهر تصمیم بگیرن)

حداقل دستمزد هزار و هشتصد یورو

بهداشت عمومی برای همه (در طول سالیان گذشته خیلی از پزشکان دیگه بیمه قبول نمیکنن - نظام خصوصی بهداشت شکل گرفته)

پایان دادن به قراردادهای استثماری (تعداد کسانی که با قراردادهای استثماری / بدون بیمه یا با حقوق بسیار پایین ساعتی استخدام میشن، خیلی زیاد شده؛ به خصوص که خارجی ها با حقوق شون آشنا نیستن و راحت میشه سواستفاده کرد ازشون) 

حق مسکن به عنوان حق اساسی مورد توجه قرار میگیره و مسکن ارزون در اختیار همه قرار میگیره

تبعیض جنسی و جنسیتی با برنامه ریزی و تصویب قوانین به سمت محو شدن میره؛ یعنی تفاوت زن و مرد از نظر حقوق مالی و قضایی یکسان میشه و افراد هر گرایش جنسی داشته باشن با اونها محترمانه برخورد میشه و به این دلیل تبعیضی علیه اونها نباید به وجود بیاد

رشد و توسعه اقتصادی نباید به محیط زیست آسیب برسونه

برنامه هایی باید برای بهبود شرایط بازنشسته ها تصویب بشه

قانون منع استخدام خارجی ها

 

آقا، برای اینکه یه آدم بی طرف و هم چنین کارشناس برنامه ریزی اقتصادی اظهار نظر کرده باشه؛ من هم نظرم رو می نویسم این وسط ها :) من فکر می کنم که بحث اصلی در مورد قوانین ایران در کل و در فوتبال به عنوان حوزه مورد علاقه ما، غیرکارشناسی بودن از یک طرف و احساسی بودن از طرف دیگه هست.

یک مثال تند بزنم: اعدام افرادی که وجدان عمومی جامعه رو بدرد آوردن؛ این دادگاه در یکی دو جلسه سر و ته فضیه رو هم میاره و به راحتی حکم اعدام داده و اجرا میشه. توی فوتبال هم همین بلا رو سر بازیکن و مربی و باشگاه میارن.

غیرکارشناسی بودن هم که همون قانون بیست و هفت ساله ها رو بگیم، دیگه حجت رو تمام کردیم. در این مورد هم مشکل اصلی اینه که کارشناسی صورت نگرفته. وگرنه اگر به تجربه های جهانی هم نگاه کنیم، چنین محدودیت هایی وجود داره و در عمل هم اجرا میشه؛ مثل فیرپلی مالی در اروپا یا قانون سوپراستارها در لیگ آمریکا. مشکل اینه که کارشناسی نمیشه.

من به شخصه با برخی محدودیت های کارشناسی موافقم؛ به شرط این که واقعا روش کار بشه و اجرایی باشه.