خاطرم هست که زمانی در مورد وزارت رفاه صحبت می شد و ما ارجاع می دادیم به پیش از پیروزی انقلاب دشمن شکن پرشکوه با جلال استقلال آزادی جمهوری اسلامی که آن زمان هم وزارت رفاه تشکیل شد. چون در ایران همیشه موازی کاری وجود دارد، ایجاد یک بوروکراسی مرکزی احساس می شده است و می شود، اما آیا این که این گروه ها می توانند تحت مدیریت واحد عمل کنند یا خیر، بحث دیگری است. پیش از انقلاب، دربار و خواهران شاه و ملکه هر یک برای خود سازمان های رفاهی داشتند. دولت هم سازمان هایی مانند بهزیستی و شیر و خورشید را زیر نظر داشت. البته خود اعلی حضرت که درگیر مسائل کشوری بودند، سازمان هایی غیر مستقیم را اداره می کردند. خلاصه این که همه این سازمان ها باید زیر نظر یک وزارتخانه عمل می کردند، اما خوب سوال این است که آیا زور کسی به خواهر و زن شاه می رسد. پس از انقلاب ظفرگون اسلامی در سال 1357 هم این موازی کاری ادامه داشت. پس از مدتی سازمان هایی مانند بنیاد مستضعفان و بنیاد شهید و کمیته امداد حضرت امام خمینی (ره) زیر نظر رهیر فرزانه تشکیل شد. سازمان بهزیستی ساختار جدیدی یافت و شیر و خورشید شد سازمان هلال احمر. تمامی این سازمان ها خدمات رفاهی ارائه می دادند و می دهند. وقتی چند سال پیش وزارت رفاه تشکیل شد، زورش به هیچ کدام از این سازمان ها نرسید. مگر می شود کمیته امداد را کسی جز ... ها اداره کند. خلاصه این که موازی کاری در ساختار رفاهی ایران مشهود بود و هست.
نکته جالب این که وقتی دوستان قصد سانسور اینترنتی را سازمان دهی کنند؛ به موازی کاری روی آوردند. خاطرم هست که دنبال مرجع سانسور در ایران بودیم. می خواستیم بدانیم که چه کسانی واژه ویمن (زن در زبان انگلیسی) را سانسور کرده اند. خیلی بامزه بود، پس از مراجعه به وزارت مخابرات فهمیدیم که آنها تنها بخشی از سایت های اینترنتی را آنها سانسور می کنند. آنها ما را به بخش اینترنت قوه قضاییه رهنمون کردند. در آنجا با پسر جوانی آشنا شدیم که می گفت مگر شما از فیلتر شکن استفاده نمی کنید و حاج آقانی را شناختیم که مهم ترین خاطره اش از قاضی مقدسی این بود که ایشان می خواستند وزیر مخابرات را توی گونی بیاورند دادگاه. بعد از آن مشخص شد که آنها تنها بخشی از سایت های اینترنتی را سانسور می کنند و مرجع دیگری هم برای سانسور وجود دارد که مصادیق سانسور را مشخص می کند. خلاصه این که در سانسور کردن هم موازی کاری دیده می شود.
اینها را گفتم که یادآوری کرده باشم، این فوتبال ما هم داستانی دارد. شیث و نصرتی یک کاری کردند، باشگاه آنها را محروم کرد، کمیته انضباطی آنها را محروم کرد، کمیته استیناف رای کمیته انضباطی را تغییر داد، حالا کمیته منشور اخلاقی دخول می کند. البته من ترسم از آنجاست که مردم همیشه در صحنه و نیروهای خودسر اقدام کنند
نکته جالب این که وقتی دوستان قصد سانسور اینترنتی را سازمان دهی کنند؛ به موازی کاری روی آوردند. خاطرم هست که دنبال مرجع سانسور در ایران بودیم. می خواستیم بدانیم که چه کسانی واژه ویمن (زن در زبان انگلیسی) را سانسور کرده اند. خیلی بامزه بود، پس از مراجعه به وزارت مخابرات فهمیدیم که آنها تنها بخشی از سایت های اینترنتی را آنها سانسور می کنند. آنها ما را به بخش اینترنت قوه قضاییه رهنمون کردند. در آنجا با پسر جوانی آشنا شدیم که می گفت مگر شما از فیلتر شکن استفاده نمی کنید و حاج آقانی را شناختیم که مهم ترین خاطره اش از قاضی مقدسی این بود که ایشان می خواستند وزیر مخابرات را توی گونی بیاورند دادگاه. بعد از آن مشخص شد که آنها تنها بخشی از سایت های اینترنتی را سانسور می کنند و مرجع دیگری هم برای سانسور وجود دارد که مصادیق سانسور را مشخص می کند. خلاصه این که در سانسور کردن هم موازی کاری دیده می شود.
اینها را گفتم که یادآوری کرده باشم، این فوتبال ما هم داستانی دارد. شیث و نصرتی یک کاری کردند، باشگاه آنها را محروم کرد، کمیته انضباطی آنها را محروم کرد، کمیته استیناف رای کمیته انضباطی را تغییر داد، حالا کمیته منشور اخلاقی دخول می کند. البته من ترسم از آنجاست که مردم همیشه در صحنه و نیروهای خودسر اقدام کنند
