چند روز پیش پیشنهاد مهدوی‌کیا برای تقویت فوتبال پایه در آسیا را دیدم. به نظرم رسید از تجربه خودم در اتریش بنویسم که چطوری ساختار اجرایی در اتریش به افراد کمک می‌کند که فوتبال پایه رشد کند. شاید برای جالب باشد که اشاره کنم از دل این توجهات بازیکنی مانند دیوید آلابا معرفی شود که سال‌هاست بازیکن اصلی بایرن مونیخ به حساب می‌آید
نکته اول این که در دسته‌های سطح متوسط وین این امکان وجود دارد که بازیکنان ذخیره و جوان‌تر تیم‌ها پیش از بازی اصلی با هم بازی کنند. بدین صورت که حدود دو ساعت قبل از بازی تیم الف و ب در لیگ، تیم دوم آنها - شامل ذخیره‌هایی که در فهرست هجده نفره نیستند و جوانان مستعد باشگاه - با هم بازی کنند. در چندین بازی انجام شده، من کمک‌داور بازی اصلی و داور وسط بازی تیم‌های دوم بودم
این چنین بازی‌هایی اجازه می‌دهد تا مربی شرایط بدنی بازیکنان ذخیره را آماده بازی نگه دارد و از طرف دیگر به جوانان در یک بازی اصلی بدون استرس امکان ارائه توانایی‌های خود را بدهد
دومین تجربه من در فوتبال اتریش ساختار جالب تیم‌های پایه در رده‌های نونهالان و نوجوانان و جوانان بود. مسابقات در رده‌های سنی زیر هشت، ده، دوازده، چهارده و شانزده و هجده برگزار می‌شد. تا رده زیر دوازده سال تیم‌ها می‌توانستند مختلط باشند. نکته اینجا بود که سطح تیم‌ها در پایان فصل بر مبنای عملکرد کلیه تیم‌ها مشخص می‌شد؛ یعنی ممکن بود که تیمی در یک رده قهرمان شود، ولی اگر در سایر رده‌های سنی امتیاز لازم نمی‌گرفت ممکن بود که به دسته پایین‌تر برود؛ چرا که عملکرد همه تیم‌ها اهمیت داشت. با این کار جلوی سرمایه‌گذاری باشگاه‌ها روی یک پایه سنی خاص را می‌گرفت تا به همه توجه شود
در مدتی که داور بازی بودم، همواره تیم میزبان باید اینترنت و لپ‌تاپ برای داور فراهم می‌کرد و در نتیجه داور بلافاصله پس از بازی تمامی اتفاقات بازی را وارد سیستم می‌کرد و نتیجه بازی و کارت‌ها و تعویض‌ها برای همه قابل رویت بود. بدین ترتیب همواره مربیان می‌دانستند کدام بازیکن آنها دو اخطاره است. هم‌چنین جدول مسابقات و آقای گل‌ها بلافاصله آپدیت می‌شد
به هر حال، به نظرم رسید که تجربیات عملی خودم را در اینجا بنویسم
No comments:
Post a Comment