کمبود بازی ساز در ایران، بازی های کم گل و جستجوی مهاجم

سرمربی سابق تیم ملی پرایش به فوتبال دفاعی داشت و از این نظر مورد انتقاد خیلی از فوتبال دوستان از جمله من بود. در بین مربی های ایرانی هم قلعه نویی بسیار مورد انتقاد است که چرا از اوت دستی و کرنر گل می زند. یکی دیگر از اتفاقات فوتبال ما کم گل بودن بازی هاست؛ همین طور آقای گل ها هم بسیار کم گل می زنند. از طرف دیگر، مربیان لیگ ایران به شدت به دنبال مهاجمان خارجی هستند. همه اینها نشان می دهد که دغدغه اصلی فوتبال ایران گل زدن و شیوه گل زدن است؛ یعنی دقت کنیم تیم ملی در زمان کیروش هم مانند تیم های قلعه نویی از ضربات ایستگاهی گل می زدند و طرفداری از هر یک از اینها بیشتر احساسی بوده و هست

به نظرم می رسد نکته ای که کمتر توجه می شود این است که مشکل فوتبال ما بازیساز و بازیکن خلاق است تا اینکه ما کمبود مهاجم داشته باشیم. ما می بینیم بازیکنانی مثل طارمی و رضایی چندان بد نیستند و به جرات می توان آنها را با بازیکنانی که به ایران می آیند مقایسه کرد. بازیساز خوب در مقابل، در فوتبال ما کمیاب است. آخرین بازیکنان باکیفیتی که داشتیم، نویدکیا و جباری بودند و بعد از آنها کمتر بازیکن خلاق داشته ایم

اگر دقت کنیم، یکی از جذابیت های دهه شصت برای ما بازیکنان تکنیکی بودند. همین الان سر دستی بخواهم نام ببرم، سریع می گویم نامجو مطلق، مختاری فر، محمدخانی، چنگیز، عاشوری، ابطحی و موردهای بسیار دیگر. در حالی که هم اکنون چنین بازیکنانی بسیار کمیابند. بازیکنانی که در سطحی پایین تر از بازیکنان دهه شصت هستند، چهره های مطرح فعلی ما هستند، ترابی و قایدی را ببینید؛ با تکنیک معمولی گل های زیادی می زنند و مطرح هستند

خلاصه پیشنهاد من است که تیم ها بیشتر به دنبال پرورش بازیکن باهوش / تکنیکی یا خرید آن باشند