کمی ملی گرایی هم لازم است

مدتی قبل مهرداد عمادی در سخنرانی خودش تلاش می کرد راه کاری برای بهبود اقتصاد ایران ارائه دهد. به نوعی بیشتر راه کارهایی که پیشنهاد کرد همان راه کارهای پیشنهادی نئولیبرال هاست که مدت هاست به انواع گوناگون تبلیغ و اجرا می شود. به نظرم رسید تأکید کنم که ملی گرایی بحث فراموش شده این افراد است. وقتی مصدق به قدرت می رسد، در فکر آن است که در چارچوب قانون حرکت می کند و اصلاحات خود را قانونی پیش می برد، اما در نهایت به کشور فکر می کند و راه کارها را بر مبنای ضروریات کشور انتخاب می کند. اما وقتی عمادی صحبت می کرد، به راحتی می گفت باید امکان ورود سرمایه های خارجی فراهم شود، شفافیت اقتصادی وجود داشته باشد و غیره. سپس اشاره کرد که یکی از پیش نیازهای آن بخشش همگانی است که هر ثروتی که هر کسی تا کنون بدست آورده است، به عنوان ثروت شخصی در نظر گرفته شود و کاری نداشته باشیم. ناخودآگاه به یاد مصدق می افتم که دست کم تلاش کرد با ایجاد گروه های تخصصی مالیات های معوقه را بگیرد و با این کار ساختار اقتصادی را اصلاح کند. متأسفانه آن چیزی که در نگرش این دوستان نئولیبرال دیده نمی شود، حداقلی از توجه به پیامدهای سیاست هاست؛ چیزی که باعث می شود آنها بلندگوی صرف سازمان های بین المللی و گاه شرکت های چندملیتی شوند