فرصت سوزی های ما در گیر و دار روزمرگی

وقتی دنیا درگیر ویروس کرونا شد، تغییراتی در زندگی روزمره ما به وجود آمد؛ دیگر نمیشد با خیال راحت از منزل خارج شد و بسیاری از ما بالاجبار مجبور به دورکاری شدیم و برخی نیز کار خود را از دست دادند

کسانی هستند که در اصطلاح تهدید را به فرصت تبدیل می کنند و در چنین شرایطی به جای غصه خوردن و غر زدن شروع کردند به مطالعه و انجام کارهای عقب افتاده؛ بدین ترتیب استفاده بهینه از زمان خود کردند

اما در فوتبال ما به جای آنکه از این فرصت استفاده شود و با خیال راحت شده و بدون درگیری شروع کنیم به نقد گذشته و برنامه ای برای آینده پیشنهاد بدهیم؛ تیم های دچار روزمرگی شده ما بیشینه انرژی خود را صرف این کردند که نظر خود در مورد ادامه لیگ به کرسی بنشانند. بازیکنان و مسوولان پرسپولیس همگی متخصصان توهم توطیه شدند و دیگران را حسودانی فرض کردند که می خواهند قهرمانی را از آنها بگیرند و برخی تیم ها پزشکانی یک شبه تربیت کردند که تمامی جوانب بیماری را می شناسند و نسخه های جدید می دهند

حالا فرض کنیم این انرژی صرف این میشد که تیم ها در مورد شرایط مالی خود فکر کنند یا مربیان دانش خود را افزایش دهند یا بازیکنان با جنبه هایی دیگری از زندگی آشنا شوند؛ اما تنها چیزی که ما دیدیم دعوایی کودکانه بر سر تعطیلی یا ازسرگیری لیگ بود