شب نودی مسعود مرادی

برنامه نود شب گذشته بحث های داوری زیادی داشت. به نظرم ابتدا باید به جنجال پایان نا پذیر دپارتمان داوری و کمیته داوران اشاره کرد که قطعا بر روی نگاه جامعه فوتبال بر روی داوری کشور موثر است. این اختلافات روزبروز بیشتر می شود و با اتهاماتی که طرفین به یکدیگر می زنند؛ نه تنها مشکلات کمتر نخواهد شد، بلکه مطمئنا عمیق تر می شود. به خصوص که عسکری و غیاثی افرادی تندخو و عصبی به نظر می رسند و بارها در برنامه نود با جنجالی کردن فضا باعث دلخوری داوران را به وجود آورده اند. چندان عجیب نیست که فنایی، مرادی و تنی چند از داوران قدیمی با این تیم مدیریت به مشکل برخورده اند. معمولا چنین مشکلاتی باید در جلسات گروهی این افراد با هم طرح و برطرف شود. نتیجه آن که داوری کشور علاوه بر دست و پنجه کردن با مشکلات بیرونی هم اکنون با دسته بندی های داخلی و تیم کشی های بی مورد خود را بیش از پیش تضعیف می کند. مسلما این گروه مدیریت نمی تواند حق داوران را از فوتبال بگیرد؛ چرا که درگیر مشکلات داخلی خود است

ضمن احترام به مرادی – به خصوص کل کل نکردن با غیاثی – باید متذکر شد که بهتر است کمی در مورد اظهار نظرهایش جانبدارانه عمل می کند. صحنه ای که برای بازیکن راه آهن اتفاق افتاد و مرادی معتقد بود که کارت زرد برای بازیکن حریف کفایت می کرد، بسیار بیشتر به کارت قرمز نزدیک بود تا صحنه اخراج بازیکن ذوب آهن در بازی با پرسپولیس. دو سه مورد این چنینی در برنامه دیروز دیده شد

در نهایت، باید بگویم در همه دنیا داورها اشتباه می کنند و در همه جا هم به آنها اعتراض می شود. اما آنچه نگران کننده است، اپیدمی شدن اعتراض و از حدگذشتن آن است. دیگر بازیکنان به جایی رسیده اند که به راحتی داور را رشوه گیر می خوانند و مربیان هم از همین الفاظ استفاده می کنند. این در روحیه داوران بسیار موثر است؛ از آن مهم تر این که داوران اصلا احساس امنیت نمی کنند. داوری که باید مقتدرترین فرد زمین باشد، تبدیل به ضعیف ترین شده است